در نظام حقوقی ایران مفهوم حسن نیت سابقه خاصی ندارد. در قوانین موضوعه ایران با اینکه این اصل پذیرفته شده است، ولی فقط به صورت ضمنی به آن اشاره شده است. هدف از این پژوهش بررسی مفهوم مفهوم حسن نیت در حقوق ایران و نقش، مبانی، جایگاه و قلمروی تاثیر حسن نیت در مرحله پیش از قرارداد بررسی شده است. به همین منظور، ابتدا اصل حسن نیت در فقه و حقوق ایران مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه به بررسی مبانی مسئولیت پیش قراردادی در حقوق مدنی پرداخته شده است و در نهایت اصل حسن نیت در دوره پیش قراردادی، مصادیق و آثار و پیامدهای آن مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج گویای این مسئله است که اصل حسن نقشی تحدید کننده در مذاکرات پیش قراردادی دارد. همچنین آثار و پیامدهای این اصل را تعهد به جدیت، شفافیت، ارائه اطلاعات، رازداری، همکاری و مشارکت، و عدم مذاکره موازی دانست
