| نوع مدرک: | متون چاپی |
| سرشناسه | رفیعی چرمهینی ، خدارحم، نویسنده |
| رده‌بندی کنگره : | LAW PU 10 |
| عنوان : | خصوصی سازی آموزش و پرورش از منظر عدالت آموزشی(بررسی تجربه ایران) |
| عنوان موازی : | Privatization of education from the perspective of educational justice (examination of Iran's experience) |
| ناشر: | دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی: اصفهان |
| سال نشر : | 1401 |
| صفحه شمار: | 120ص |
| شابک/شاپا | 24930 |
| یادداشت | پایان نامه کارشناسی: رشته حقوق گرایش عمومی |
| شناسه افزوده : | روستایی ، یاسر، استاد راهنما امیریان فارسانی ، امین، استاد مشاور |
| توصیفگرها | عدالت آموزشی، خصوصی سازی، قانون اساسی، تجربه ایران educational justice, privatization, constitution, Iranian experience |
| چکیده : | آموزش و پرورش همگانی و بدون تبعیض یکی از فاکتورهایی است که حاکی از جایگاه هر دولتی در نظام توسعه
پایدار است. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران عالی ترین سند حقوقی و منشور معتبر وفاق ملی است. بر اساس بندهای 1، 14 و 15 اصل سوم و اصل های نوزدهم و بیستم قانون اساسی، تمام افراد کشور باید حق دسترسی برابر به فرصت های آموزشی و تربیتی را، بدون توجه به محدودیت های فردی و اجتماعی و خانوادگی داشته باشند. همچنین چنین حقی در ماده 28 میثاق نامه جهانی حقوق کودک و 26 اعلامیه حقوق بشر و نیز مورد تأکید قرار گرفته است. تنها موقعیت جنگی کشور و شرایط بد اقتصادی، مسئولان را تشویق به تصویب قانون مدارس غیر انتفاعی نمود اما به تدریج گسترش یافتند. از سوی دیگر، خصوصی سازی در قالب مدارس غیرانتفاعی و برون سپاری و حتی اخذ کمک های مردمی در مدارس دولتی باعث نابرابری آموزش و کاهش تعهدات دولتی نسبت به آموزش عمومی مطرح بوده است. این پایان نامه با روش توصیفی- تحلیلی در جهت پاسخگویی به این سؤالات است که آیا با وجود مصرّحات قانون اساسی در زمینه رایگان بودن مدارس و تأمین امکانات مساوی، تأسیس مدارس خصوصی خلاف قانون اساسی و عدالت آموزشی نیست؟ و اینکه پدیده خصوصی سازی چگونه بر عدالت آموزشی تاثیر گذاشته است؟ نابرابری در حوزه آموزشی در چه شرایطی رخ داده است؟ نتایج پژوهش نشان می دهد که مبنای تاسیس مدارس غیر انتفاعی و عملکرد آن جدای از توجیه های اقتصادی با عدالت آموزشی و یا اسناد مصوب آموزش و پرورش و قانون اساسی در تضاد می باشد. چنان که استنباط می شود خصوصی سازی مدارس به جای اینکه پا سخگوی نیازهای جامعه برای کسب علم با شد باعث نابرابری و بی عدالتی آموزشی شده است چراکه محرومیّت اقشار کم درآمد از دستیابی به این گونه مدارس، به دلیل عدم توانایی در تأمین شهریه های آن، باعث نقض عدالت آموزشی و اصول قانون اساسی در رفع تبعیضات ناروا گردیده است. از این رو، آموزش و پرورش به جای آنکه محملی برای باز توزیع عادلانه منابع و یا به عبارت دیگر ابزاری جهت برقراری عدالت اقتصادی و اجتماعی باشد، با ایجاد و گسترش مدارس غیر انتقامی به تشدید بی عدالتی کمک می کند |
| لینک ثابت رکورد: | ../opac/index.php?lvl=record_display&id=13960 |
| زبان مدرک : | فارسی |
خصوصی سازی آموزش و پرورش از منظر عدالت آموزشی(بررسی تجربه ایران) (1401) / رفیعی چرمهینی ، خدارحم، نویسنده