تحقق معیارهای دادرسی عادالنه در هر کشور به عنوان مبنای تدوین قوانین حوزه دادرسی مورد
توجه مقنن می باشد و تحقق حق دادرسی منصفانه در گرو توجه به آزادی ها و حقوق فردی
در حین توجه به امنیت و آسایش عمومی یک جامعه است و آئین دادرسی کیفری به عنوان جلوه
گاه تقابل میان امنیت و آزادی نیز باید ضمن احترام به حقوق و آزادی های فردی، به تدوین
مقرره هائی با هدف حمایت از نظم و امنیت کشور بپردازد که در واقع دراین تحقیق با روش
توصیفی – تحلیلی ضمن تبیین مفاهیم منافع فرد و منافع اجتماع به بررسی جلوه های این تقابل
منافع در مراحل دادرسی کیفری در نظام حقوقی ایران پرداخته می شود